Aan de formulieren.

Het leuke van weer werken is dat je dan ook weer echt vrij hebt als je vrij bent.

Voor deze vrije middag en avond had ik een actieliijstje waar ik in de afgelopen maanden veelsteveel langer over gedaan zou hebben.

Ik vinkte ze lustig af.

Tim’s school wil aan het begin allemaal dingen: overblijf betalen, toestemming voor fluorbehandeling geven, nieuwe mobiele nummers doorkrijgen (deze jaarlijkse check vind ik zo goed en met de tijd meegaand).

Maar deze keer wilden ze ook het sofinummer van Tim.

Grmfff, Ehh, Ja tuurlijk.

Ik gebruik Google, geef regelmatig van alles weg op het internet, maar hier blijft het kriebelen.

Vanuit een links privacy verleden waar ik met de opkomst van alle nieuwe technologie en ook goede mogelijkheden om het “de burger makkelijker te maken” wel op ben gaan nuanceren, rinkelen er onbewust meteen belletjes.

Van mij mogen ze het hebben, ik ben er van overtuigd dat ze er volstrekt integer mee om gaan.

Maar ik herinner me uit mijn eigen portefeuillehoudersperiode nog heel goed de discussie en mijn weigering om door te geven hoeveel kinderen zonder verblijfsvergunning er in de internationale klassen zaten.

Ik voelde me destijds behoorlijk ondersteund door de adhesie van schooldirecteuren in die weigering.

De uitleg geeft allemaal netjes aan waarvoor het is, dus daar steekt het niet op, maar toch.