Weemoed doet vast rare dingen met een mens, maar ik word tegenwoordig altijd blij als ik op het stadhuis kan vergaderen: reed ik vroeger drie keer per week die kant op, nu is het een uitzondering en ik blijf het leuk vinden om daar de vergadergangen te bewandelen.
Vroeger koos ik bij de overleggen altijd een plek waardoor ik tijdens het vergaderen ondertussen ook door het raam naar de bezoekers van de Waterloopleinmarkt kon kijken.
Nu “mocht” ik voorzitten en wist ik dus precies wat de mensen die langs me heen zaten te kijken aan het doen waren.
Gelukkig weet ik uit ervaring dat je heel goed