Maand: mei 2004

Als het even wil lukken doe ik de act “aantrekkelijke multitasking”.  In mijn hoofd blijft nazoemen dat vrouwen daar kennelijk beter in zijn dan mannen.

Als het mooi weer is, gaan Tim en ik samen naar het Cremerplein. Tim zijn favoriete plek: water, vriendjes en speeltuin. Hij neemt zijn fiets mee of een keur aan auto’s. Ik stop mijn tas vol met stukken. Als we in het weekend gaan, zitten in mijn tas  altijd mijn map met DB-stukken voor dinsdag en mijn stafstukken voor maandag.

Sinds vorige week doet gelukkig na lang afwachten en veel aandringen (kun je nagaan, ik ga er nota bene zelf over) het water het weer waardoor het supergeliefde waterspeeltuig (van heel veel kinderen) het gelukkig weer deed. Tim was er vanmiddag dan ook niet weg te slaan. Ik zat lekker in de zandbak tegen een muurtje in het zonnetje en als al mijn stukken uit. Iedereen blij en het werk gaat door onder bepaald prettige omstandigheden.

Klein nadeel, maar eigenlijk een glimlachopwekkend voordeel: het gebeurt mij met enige regelmaat dat ik tijdens mijn staf of tijdens het DB een verdwaalde zandkorrel van tafel moet vegen.

Wat gebeurde er deze week

Lees verder “De week draait voorbij, week 2”

Opening van de Voorschool op de M.L. Kingschool. Vanwege de keuze voor het voorschoolprogramma Pyramide, was het geheel in Oosterse sferen. Toen ik hoorde dat er een kameel zou zijn, heb ik bedongen dat ik de opening dan vanaf de kameel zou mogen doen, weer een ervaring rijker die ik anders vast gemist zou hebben.

Lees verder “Opening Voorschool M.L. Kingschool”

Vanavond heb ik grotendeels uit het hoofd mijn oude links weer teruggeplaatst. Nu nog proberen die hinderlijke ondrestreping bij mijn links weg te krijgen. Wat een klus <a href=”http:// etc etc…..

Toen ik mijn links weer terug had, moest de achterstand in het lezen van alle weblogs ingehaald worden: 3 weken weblogs, das een boel…

En wat blijkt, tijdens mijn afwezigheid is de nieuwe vorm van weblog geintroduceerd: Eyeblog een nieuw videoblogtool. In het kader van de soms toch wat minder direct openbare zaken bij mijn werk, denk ik dat ik deze nieuwe vorm nog maar even over sla, of minstens selectief toepas (mooi is het wel).

Het laatste contact met mijn webhoster heeft voorlopig opgeleverd dat mijn archief weg lijkt te zijn. Wonderlijk verhaal dat ze alweer een nieuwe backup gemaakt hebben (van mijn site terwijl hij gehackt was) en dat ze die gewoon over de oude backup heengeplaatst lijken te hebben. Ik heb me laten vertellen dat dat helemaal niet hoort. Ik heb er vooralsnog maar geen genoegen mee genomen en ze zijn nu op zoek naar oudere backups, maar voorzichtigheidshalve bereid ik me mentaal voor op het verlies van 400 stukjes. ’t is alsof mijn foto en dagboeken verbrand zijn, maar ik heb nog hoop.

Toepasselijk na het vlinderitem van gisteren.

23 Juli zitten wij bij Madama Butterfly (ware tragedie) tijdens het 50e Puccinifestival in Torre del Lago. Vandaag kregen we de bevestiging dat dat gelukt was.

Aanleiding? Stom toeval. Ik las dit weekend de reisbijlage van Het Parool, doe ik eigenlijk nooit. Daarin stond een mooi stukje over het openluchttheater waarin Puccini bij leven al zijn eigen opera’s had willen horen, aan de rand van zijn geliefde meer. Mijn echtgenoot is al lang gek op Madama Butterfly, al is het dan in de versie van Malcom Mc Laren. Dit weekend bogen wij ons over de atlas om een beetje richting te gaan geven aan onze campervakantie deze zomer.

Marco belde met uiterst adequaat “cursus Italiaans” Italiaans en reserveerde. De vakantie is nog lang niet in zicht maar dit toevallige stukje voorwerk levert al ontzettend veel voldoening op.

Vandaag de opening van KriskrasKinkerKunst, de jaarlijkse presentatie van creatief werk van kinderen en volwassen gemaakt onder begeleding van kunstenaars van WG-Kunst. Dit jaar met als thema Verandering.

Met de Funfare en een stoet kinderen op kunstspeurtocht door de met kinderkunst ingerichte etalages uit de Kinkerstraat. De Fanfare was niet te beroerd om even een rondje muziek door de Hema en het Postkantoor te lopen tot groot vermaak van de “gewone”klanten. Onze bonte optocht trok een boel bekijks en leidde langs alle kinderkunst. Bij het buurtmuseum was een speciale tentoonstelling ingericht met gevelontwerpen voor een huis, waarvan het winnend ontwerp ook echt uitgevoerd gaat worden. Kinderen en buurtbewoners mogen hierover stemmen. Zo is participatie en inspraak erg leuk: Stemmende kinderen, invloed op het straatbeeld en straks Kunst van de waarschijnlijk jongste architect in ongeveer ons oudste straatje.

Ook de hele raadszaal hing vol met kinderkunst, in zo’n omgeving krijg je de vergadering wel leuk. Er hangen de prachtigste dingen. Bij het openingsfeest kinderen achter onze raadstafels en de dagelijkse politieke arena voor de gelegenheid podium voor een Kinderkunstmodeshow. De publieke tribune was goed gevuld.

Als offici

De herstelwerkzaamheden aan de layout van mijn website leiden tijdelijk weer even tot achteruitgang, nadeel van de trial en error methode.

Vanmiddag kregen wij als DB een training morele oordeelsvorming en dilemmatraining vanuit het gemeentelijk bureau integriteit.

Na een niet al te lichtvoetig DB en met mooi weer buiten, leek dat niet het eerste om zin in te hebben zeker niet omdat het tot in de avond zou duren. Mijn mentaal kader stond dan ook in de stand Nuttig, onvermijdelijk maar vast saai. How wrong can you be.

“Ik ben een filosoof en die is in dienst van de Waarheid, de Schoonheid en de Gerechtigheid”. Als je dan toch je verwachting moet herzien, is gelijk bij de eerste zin wel genadig, dan geniet je nog lang van je eigen ongelijk.

Op zoek naar: hoe kom je erachter of iets moreel juist is? Een belangrijke vraag voor een politicus die toch vaak gedreven wordt door het zoeken naar rechtvaardigheid. Gezamelijk je oordeelsvorming ontleden en daarbij niet alleen een techniek aangereikt krijgen maar en passant ook nog interessante dingen leren over de ethiek. Compleet met een Procedure voor het vormen van een moreel oordeel met als ondertitel “recept voor innerlijke strijd”.

Mijn hersens kraakten, het zoeken merkbaar maar het eindresultaat herkenbaar.  Het was grappig om te merken dat je bij deze procedure meer twijfels toelaat en daarmee ook zorgvuldiger wordt in de uiteindelijke onderbouwing van je oordeel zonder dat dat noodzakelijkerwijs het aanvankelijke oordeel hoeft te veranderen.

Ik blijf daarnaast ook elke keer genieten van het “leren,  zoeken” en het “even terug in de collegebankjes”gevoel.  En, na het zelf ondergaan van deze training, vind ik het extra leuk dat ook onze medewerkers deze training volgen.

Maandagmiddag had ik een aantal buurtbewoners op mijn spreekuur die me kwamen melden dat zij zich nogal stoorden aan de muurschildering die tegenover hun raam aan het ontstaan was. Vanavond was dit ook een nieuwsitem op AT5.

De muurschildering is een van de projecten die een aantal buurtbewoners zelf bedacht hadden in het kader Van het URBAN project.

De muur is best wel groot en de afgebeelde vrouw best wel bloot en daarin lag de kern van hun probleem.

Als je vanuit je moslimachtergrond een bloot afgebeelde vrouw niet behoorlijk vind en je kinderen hier niet dagelijks mee wilt confronteren, kan ik me best voorstellen dat je niet blij bent met zo’n levensgrote afbeelding die je uit je raam ziet.

Aan de andere kant komt het idee uit de buurt zelf, waren mensen bij aanvang van het project erg enthousiast over het idee en heeft er ook overleg in de buurt plaatsgevonden.

De onvermijdelijke vraag kwam: of ik er niet voor kon zorgen dat de dame op de muur aangekleed kon worden. Het beeld van de vijgebladen van de portefeuillehouder Kunst drong zich onmiddelijk op. Ik heb voorzichting mijn inschatting uitgelegd dat ik dacht dat de kunstenaar daar niet veel voor zou voelen omdat dat dat inmenging in zijn concept zou betekenen, maar ook omdat het gedicht de lichamelijke schoonheid van Roosje beschrijft en het dus in dit geval ook nog eens om het spreekwoordelijke “functioneel” bloot gaat. Niet dat ik zo goed thuis ben in het oeuvre van Van Lennep, maar in September bij het buurtfeest waarbij o.a. dit idee gepresenteerd werd, is mij gevraagd om het gedicht voor te dragen bij de opening. Vanavond liet de kunstenaar bij AT5 al weten dat hij Roosje inderdaad niet aan wilde kleden.

Morgen komt er nog een gesprek tussen die mensen die het niet gepast vinden, het stadsdeel en de kunstenaar. Ik hoop natuurlijk op een oplossing die recht doet aan alle betrokkenen, maar de verschillen lijken groot en het dilemma ligt scherp.

Sinds 6 jaar bedanken wij jaarlijks de vrijwilligers in ons stadsdeel met een vrijwilligersfeest. Onze afdeling Welzijn verandert tijdelijk in evenementenbureau en elk jaar weer proberen we een geslaagd programma in elkaar te draaien. Vorig jaar zaten we in de Hollandse Manege, prachtige entourage, maar helaas was het koud en waren de kunstzinnige acts moeilijk te volgen. Dit jaar zetten we afgelopen zaterdag alles op alles om de mensen weer een “warm” onthaal te geven met acts waar ze van konden genieten.  Dat leidde tot een onheroepelijke polonaise op “Heb je even voor mij”, onze acts bleken daarmee een passende concurrent voor Het Songfestival waar we die avond tegen op moesten boksen.

We werden uitstekend ontvangen bij Speeltuinvereniging Bilderdijkpark, waar ongeveer 225 van de 1300 vrijwilligers uit ons stadsdeel meefeesten. Een bijzondere thuiswestrijd was het voor de speeltuinvereniging toen ik Mevrouw Lenie Ruh