Maand: september 2004

Vanmiddag was ik bij de presentatie van het rapport De creatieve industrie in Amsterdam en de regio bij de Kamer van Koophandel tijdens het overleg gemeente en bedrijfsleven dat door de KvK en de afdeling EZ van de gemeente eens per kwartaal georganiseerd wordt.

Hype of hoop, maakt eigenlijk niet uit, het lijkt wel of iedereen het er over heeft, dus hot is het in ieder geval.

Wat niet te weerspreken valt is dat in de afgelopen jaren het aandeel van de creatieve industrie in deze stad boven gemiddeld gegroeid is. 10% van de nieuwe banen zit in deze sector en dat is een bovengemiddelde groei. Overigens is deze groei gerealiseerd zonder dat iemand zich dat realiseerde of het al tot hype verheven had, dus stof voor de stelling dat je er vooral niets aan moet doen, want het gebeurt ook zonder.

Ook tijdens deze bijeenkomst werd weer aandacht gevraagd voor het feit dat je de spontane opkomst van creatieve initiatieven niet onmogelijk moet maken door de hele stad vol te plannen en beginnende initiatieven op dit gebied tijdens de sloop en herstructurering weg te maaien.

De aandacht voor de creatieve industrie levert ook op.

Opeens is Kunst en cultuur niet meer alleen in de aandacht van de wethouder Cultuur, maar zijn ook de ogen van zakenleven, de wethouder Economische Zaken en de planologen hierop gericht.

Pik in die winst, zou ik zeggen. Eeen mooi moment om alle gevestigde Kunst en Cultuurinstellingen qua financiering en toekomstplanning over te dragen aan de afdeling EZ en toerisme: alle gemeentelijke musea gratis toegankelijk bijvoorbeeld zoals in Londen.

Kunst en Cultuur houdt zich dan primair bezig met het stimuleren van nieuwe kunstinitiatieven, het bevorderen van het Cultureel aandeelhouderschap, het bewaken van het Cultureel rentmeesterschap en bovenal het stimuleren van talentontwikkeling van de Amsterdamse bevolking: waarom importeren als je het je eigen inwoners kunt leren.

Thuisgekomen van deze bijeenkomst zag ik op AT5 een item over Robodock.

Dit “Amsterdamse Oerol” zoals de organisator dit festijn omschreef, week vorig jaar uit naar Rotterdam omdat ze er hier met de gemeente niet uit kwam. De organisator riep de gemeente op om dit initiatief te omarmen en vooral ook hier te willen houden omdat Amsterdam hier ook een uniek festival zou kunnen behouden.

Nu ligt het vast ingewikkeld in afstemming en regelgeving, over die afwegingen weet ik niet genoeg van om er een kwalitatief oordeel over te hebben. Robodock biedt vast allerlei ruimte die de gemeente niet zonder meer kan accorderen als ze naar haar eigen regelgeving kijkt.

Maar zou het nu niet -ook kijkend naar de toekomst en lettend op het klimaat wat je nodig hebt om ook de kunstvormen van de nabije toekomst te kunnen huisvesten- niet minstens net zo belangrijk zijn om een festival als dit voor Amsterdam te willen behouden als het plannen van woningbouw voor het importeren van nieuwe creatievelingen?

Lees verder “De creatieve industrie: hype of hoop?”

Donderdag was ik op de slotbijeenkomst van een 2-daagse conferentie over cultuureducatie, georganiseerd door het Amsterdams Fonds voor de Kunsten. Twee dagen lang waren mensen uit het onderwijs en cultturveld geinspireerd bij elkaar. Eeen boel energie en nieuwe plannen en samenwerkingsvormen kwamen in die twee dagen tot stand.

Bij de slotbijeenkomst waren bestuurders en nog prominenter de twee stedelijk wethouders Aboutaleb voor Onderwijs en Belliot voor Cultuur uitgenodigd.

Beiden betoogden dat ze cultuureducatie heel belangrijk vonden. Dat ze er geld voor over hadden, maar dat ze ook naar de slagkracht en middelen van het veld zelf keken. Per slot van rekening hebben ook schoolbesturen middelen tot hun beschikking om te investeren in cultuureducatie.

Helaas leidde het slotdebat zo af en toe tot het “jij-bakken” en het terug verwijzen naar eigen verantwoordelijkheden waardoor het wel leek alsof de positieve energie verdween.

Ik kon vanuit de zijlijn wel lachen om wat er gebeurde.

Ik had net ingewikkelde begrotingsbesprekingen achter de rug toen ik wethouder Belliot haar toespraak hoorde besluiten met een door miij vrijelijk weergegeven slotzin in de trant van ” ik heb de ambities wel, maar het geld zit bij mijn collega Aboutaleb van onderwijs”

Mij had deze vorm niets opgeleverd want ik heb zowel cultuur als onderwijs in mijn portefeuille en het is mij niet echt opgevallen dat er ergens in deze portefeuille nog een bulk verstopt geld zit, maar goed.

Beiden betoogden, en dat herken ik ook vanuit mijn plek dat de bezuinigingen van de rijskoverheid en de gevolgen voor de gemeentebegroting ons nopen scherpe keuzes te maken.

Grappig verschil tussen beide bestuurders, overigens allebei PvdA, was dat Aboutaleb aangaf als hij voor de scherpe keuze stond voor arme bejaarden te kiezen die misschien de verwarming wel 5 graden lager moetsen zetten en boodschappen laten staan. Belliot gaf aan toch te willen investeren in de jeugd, want die oude mensen die hadden de toekomst niet meer. De uitspraken waren vast minder absoluut bedoeld dan dat ze overkwamen, maar het was wel opvallend.

Ik hoop dat de inspiratie die mensen uit het veld opdeden tijdens deze conferentie opdeden de boventoon blijven voeren, dat die inspiratie leidt tot mooie initiatieven op het gebied van cultuureducatie.

In Oud-West hoop ik dat onze cultuurscout die op verzoek van het stadsdeel de vraag van scholen gaat matchen met het door hen gewenste aanbod en onze kunstaanbieders, de inspiratie en nieuwe initiatieven warm houdt.

Lees verder “Culltuureducatie”

Vanavond een oude belofte ingelost, naar de Vagina Verhalen van het Handtheater. Toen ik voor het eerst over de vaginamonologen hoorde bezwoer ik mezelf dat ik daar niet naar toe zou gaan. Dat leek me nu 3 keer niets. Ondanks alle positieve verhalen die ik uit mijn omgeving hoorde, hield ik koppig vol.

Totdat ik vorig jaar toevallig Mieke van het Handtheater tegen het lijf liep die mij enthousiast meldde dat ze aan het repeteren waren voor de Vagina Verhalen in een uitvoering met dove en horende vrouwen samen. Het zou heel mooi worden en ik moest beslist komen kijken.

Ik vergat mijn eerdere uitspraken en beloofde dat ik zou komen.

Ik ben blij dat ik op mijn principes terug gekomen ben, want het was de moeite waard.

De combinatie van gebarentaal en spraak geeft een mooie dubbele beleving, vooral ook bij deze fysieke verhalen. Dat was me al eerder opgevallen bij O Amor Natural, een voorstelling waarin erotische gedichten van een braziliaanse dichter in gebarentaal gedeclameerd werden. Mijn kennis van de gebarentaal dreigt alleen zo wel wat eenzijdig erotisch te worden.

Alhoewel ik heb samen met mijn zoon ook al een keer vreselijk genoten van de kindervoorstelling Rupsje Nooitgenoeg die echt een must is voor alle kinderen, al was het maar om eens op speelse en beeldende wijze kennis te maken met de gebarentaal.

Lees verder “Vaginaverhalen van het Handtheater”

Het wordt een hete herfst, maar voorlopig is hij koud.

Als het zo doorgaat staan onze ambtenaren met recht in de kou en met hun kop in de wind als ze maandag met acties de straat op gaan. Over hoe je daar als gemeentelijk werkgever mee om kunt gaan zoemt op dit moment discussie. Bij deze temperaturen kunnen bestuurders wellicht nog solidariteit betuigen met het aanbieden van erwtensoep.

Vanochtend zaten we als samenwerkende openbaar schoolbesturen uit 4 stadsdelen in west bij elkaar om de voortgang in de samenwerking en de vervolgstappen te bespreken. Mooi om te constateren dat dit steeds vastere vormen aan gaat nemen, maar we zijn er nog niet. Toch blijkt voor mij vandaag wederom dat samenwerking op basis van vrijwilligheid en gedeeld belang vaak snel en soepel verloopt.

’s Middags hield ik even een kort welkomswoord voor de traineepool die door onze trainee Sjoerd voor een werkbezoek aan Oud-West waren uitgenodigd. Altijd leuk als een groep jonge en enthousiaste mensen die proeven aan het ambtenaarschap een kijkje komt nemen in Oud-West.

Tijdens mijn praatje zat mijn jongste even op ons secretariaat en tetterde lustig teggen Hessel en Diana aan. Hij vond het maar niets dat ik al zo snel klaar was, maar ik was blij dat ik het beroep dat ik op hen deed kort kon houden.

Om de herfst te onderstrepen kocht ik later met Tim een passende dosis warme broeken, truien en nieuwe winterschoenen.

Verder bereidde ik me voor op het vervolg van de begrotingsbespreking en mijn portefeuillehoudersoverleg.

Na veel striemende regen, kou, een kwakkelend gezin en een recidivistische galblaas, gingen we om zes uur vanavond om, in ieder geval voor vandaag: de kachel ging aan. Om de zonde (geen kachel voor 1 oktober) licht te laten zijn, gaat de kachel nu uit en ik naar bed.

Lees verder “Herfst”

Vandaag begonnen we met onze begrotingsbesprekingen. In het voorbereidingsproces worstelden we ons door stapels cijfers, begrotingsposten en verklarende toelichtingen. Pas toen ik alles gelezen had kwam ik op het lumineuze idee om te vragen of het cijferschema wellicht een lettertype groter kon en of er lijntjes tussen konden omdat ik zo af en toe ten onrechte het idee had dat ik het verbad tussen uitgave en dekking miste als ik per ongeluk een regel was afgezakt onderweg.

De bespreking was hard werken voor iedereen en nog niet klaar. In tijden van krapte zijn deze besprekingen niet per definitie leuk.

Redelijk uitgeteld ’s avonds was er nog een lichtpuntje. Ik probeer al tijden mijn echtgenoot te verleiden om een keer mee te gaan naar de sportschool.

Hij wil wel, maar toch ook niet want hij wacht eigenlijk tot ik het sporten zat ben en hij mijn lidmaatschap over kan nemen. Gezien het feit dat ik al een maand lang braaf door de week elke ochtend om 7 uur in het zwembad lig of een apparaat beklim, dreig ik hem te overtuigen dat dat er voorlopig niet inzit.

Maar als direct omwonenden van de nieuwe sportclub hebben wij tien gastenpassen gekregen om eventuele overlast die we als buren kunnen ondervinden te compenseren. Een mooi gebaar. Vanavond kreeg ik hem zover om zo’n pas in te zetten en gingen wij opeens nu ook samen sporten.

Erg lekker, leuk en gezellig. Al fietsend en kletsend keek ik tussendoor ook nog even naar Triviant met Harry de Winter, Th

Vandaag werkte ik van 9 uur tot half elf vanavond: veel staf.

Veel begroting ook want morgen beginnen onze finale besprekingen, voorlopig niet openbaar, maar het lijkt duidelijk dat het slechte weer dat het college 2 weken geleden voor AT5 uitsprak natuurlijk ook ons raakt. We hebben dus wat te bespreken de komende dagen.

Om niet geheel en al meegesleurd te worden in “moeten”, “niet kunnen”, “wel willen” is dit plaatje wat ik van mijn vader toegstuurd kreeg als aandenken aan zijn dagje uit met mijn jongste wel even een mooie relativering.

Als je maar wilt en veerkracht hebt, dan kom je best nog wel van de grond.

Lees verder “De dragelijke lichtheid van het bestaan”

Naast 30.000 deelnemers aan de Dam tot Damloop, waren er ook veel van dit soort bordjes. 

Om het euvel te voorkomen en deelnemers van alle overbodige ballast zonder schuldgevoel te bevrijden ook rijen en rijen wc-kabines en plaskruisen.

Lees verder “Niet in het wild graag”

 

De Dam tot Damloop. 30.000 mensen aan de start, waarvan 520 rennend voor de Gemeente Amsterdam, waarvan weer 6 voor Oud-West.

Een prachtig evenement en reden voor supportersgedrag.

Ik was in Amsterdam getuige van de start van de businessloop en zag de gemeentelijke deelnemers vertrekken, niet te missen want ze hadden bepaald opvallend fluoriserend groen gele shirtjes aan waarvan alleen de drie kruisen aan de huisstijl voldeden. Ook aangekomen in Zaandam waren de shirtjes een absoluut herkenningspunt zodat ik nog een boel mensen herkende.

Het schijnt dat mensen langs het parcour de shirtjes ook begrepen: “hup ambtenaar” was er vanaf de kant aanmoedigend te horen.

Tussen start en finish herkende ik naast onze Oud-West medewerkers, ook nog de collega’s Hans Luiten en Emiel Jensch en raadslid Dingeman Coumou. Verder liepen tussen veel mij onbekende ambtenaren ook de stadsdeelsecretaris van Oost Watergraafsmeer en gemeentesecretaris Erik Gerritsen mee.

Voor de deelnemers en supporters van de businessloop was na de finish een heus VIP dorp opgericht, waar ook de gemeente Amsterdam een tent had.

Daar assisteerde ik onze stadsdeelsecretaris -hij de bloemen, ik de zoenen- bij het feliciteren van de Oud-Westers. Met extra dank en waardering voor Lesley Pengel die zich als ware hoeder en inspirator van het team had opgeworpen.

Een mooie middag, een prestatie van formaat die ik ze voorlopig toch echt niet nadoe.

Lees verder “Dam tot Damloop, “Hup Ambtenaar””

Foto: Emmelie Versteeg

Zaterdagavond was ik te gast bij het openingsfeest van het DIDF-DVA seizoen. Met veel mensen, eten, volksdansen, turkse en koerdische muziek.

Deze keer ging ik samen met mijn zusje nadat we eerst samen naar een verjaardag geweest waren. Erg leuk om dat samen te doen en voor haar bleek het een leuke manier om “grote zus” eens aan het werk te zien.

Ter plekke werd mij gevraagd ook nog een toespraakje te houden nadat de voorzitter zijn toespraak gehouden had. De enige nederlandse woorden die ik uit zijn turkse toespraak had opgevangen waren: “Balkenende”, “de maat is vol” en “museumplein”. Ik vermoed zomaar dat we het waarschijnlijk een heel eind eens zijn.

De rest van de gezellige avond werd gevuld met veel muziek en dans. Ik spreek geen woord turks en ook geen vorm van koerdisch maar het was erg leuk om getuige te zijn van het feit dat een boel liedjes enthousiast meegezongen werden. Later op de avond was er nog een optreden van Het Solidariteitskoor waarvan ik in ieder geval de tekst “Voorwaards en niet vergeten” wel mee kon zingen.

Foto: Emmelie Versteeg

Lees verder “DIDF-DVA openingsfeest”

Het is verbazend hoe je in een uur tijd geweldige progressie kunt boeken in je trefzekerheid en het vermogen je doel te bereiken. Portefeuillehouders, secorhoofden en afdelingshoofden samen gingen met sprongen vooruit.

Een workshop boogschieten als intermezzo op ons inhoudelijk programma.

Niet alleen de fysieke techniek kwam aan de orde. Booschieten is een van de Zenkunsten dus zaken als focus, concentratie, meditatie en een goed contact me de pijl zijn belangrijke voorwaarden voor het behalen van je resultaat.  

“Je moet pas schieten als de pijl er klaar voor is”. Deze uitspraak en nog een paar anderen zullen in de komende tijd ongetwijfeld regelmatig opduiken in onze bestuurlijke overleggen.

Ik ben en kijk ondertussen tevreden terug van en op onze tweedaagse portefeuillehoudersconferentie, we hebben samen een stevige hoeveelheid ambities neegezet die we het komend jaar willen realiseren. Niet alleen het “wat” gaan we doen, maar ook het “hoe organiseren we dat gezamenlijk” kwam nadrukkelijk aan de orde.

Lees verder “Schot in de roos”